3 Şubat 2011 Perşembe

kolum benim kolum benim

kol çok değerliymiş bugün anladım bilog. sabah uyandığında kısıtlı bir hareket dağarcığı kalmış kolu ve beraberinde getirdiği acıyı gördüğünde gözünden bir damla yaş geliyor. aciz hissediyorsun.
kollarımızı koruyalım, korumayanları uyaralım. sevgiler.

1 Şubat 2011 Salı

Gözden ırak, gönlüden ırak anacım.

Her şey Mine hanımın oyuncağını yatağın altına kaçırmasıyla başladı. Kedi sahipleri iyi bilir, oyun istiyorsa oyun oynanacaktır. Yoksa rahat vermez. Neyse efenim bazanın altı da bir karanlık bir karanlık, sorma. Ufacık incecik kolum bile girmiyor :p Baget soktum olmadı, terlik soktum olmadı vs... Hayır yani bir de göremiyorum mereti. Ben de cinim ya, hemen fotoğraf makinesini kaptım geldim, flaşıyla bakılır nasılsa diyerek. Güzel güzel fotoğraflarını çektim koordinatlarını iyice belirleyeyim diye. Milim milim böyle!

İŞTE O AN! Fotoğrafları görüntülediğimde işte şekildeki acı gerçekle karşılaştım... Ciciş tatlış odamın altında nasıl korkunç bir gerçek yatıyormuş işte o zaman anladım. Anlamlandıramadığım şeyler de vardı. Ama boşver şimdi.
Bir de asıl olarak yine o an anladım ki, başlıkta da dediğim gibi: "Gözden ırak olan gönülden de ırak olurmuş" lafı çok iyi söylenmiş bir lafmış arkadaş. Lan 1 yıldır her temizlik yapışımda, burayı görmediğim için odam mis gibi oldu heheh diye kendimi kandırıyormuşum, pisliği unutuyormuşum.

Ama merak etmeyin. Tokat gibi yüzüme çarpan bu gerçek karşısında hemen bugün -10'a yaklaşan havaya rağmen evde bir bahar temizliği ortamı yakaladım. Mutluyum, gururluyum. ^^

mine yine rahat vermiyor şimdi gidiyoruz. Gubbay.